Asalnya umat Islam diseru menjadikan sesama mereka sebagai kawan rapat. Ia bukannya melarang mereka berhubung dengan orang bukan Islam, sebaliknya hubungan rapat, kesetiaan dan kecenderungan hendaklah diberatkan kepada saudara seislam terlebih dahulu. Ini merujuk kepada konsep wala dan bara dalam Islam.
Bagi orang Islam, mereka seharusnya ada mindset bahawa mereka, dengan nikmat agama Islam sebagai agama kebenaran, perlu membimbing manusia lain untuk merasai rahmat agama Islam. Hidayah daripada Allah menjadikan umat Islam ini unggul dengan syariat yang memajukan dunia dan bermatlamatkan akhirat.
Dua perkara ini jika bergabung akan membentuk umat dakwah yang kuat. Tetapi apabila terbiasa bergaul rapat dengan bukan Islam, mindset ini akan mula mencair. Kecenderungan mula beralih pada bukan Islam disebabkan "empati yang berlebihan". Pendapat mereka ditoleransikan sedikit demi sedikit sehingga pada kadar mengorbankan kepentingan masyarakat Islam.
Hingga akhirnya budaya bukan Islam yang tidak berfaedah juga diterima. Minum arak, judi, bersekedudukan tanpa ikatan sah, lgbt; diterima atas dasar toleransi. Peranan umat Islam sebagai khair ummat ukhrijat linnas (umat terbaik dikeluarkan untuk manusia) (Ali Imran, 3:110) akhirnya tenggelam. Tiada lagi nasihat, tiada lagi polisi mengurangkan kebejatan sosial. Semua manusia kini menjadi sama.
No comments:
Post a Comment